Grupa III 12.04.2021

Temat dnia: Żubr – zwierzę chronione

Cele:

Zapoznanie z zwierzęciem chronionym w Polsce,
Wzbogacenie słownictwa o nowe wyrazy.
Rozwijanie mowy i myślenia
Doskonalenie sprawności manualnych.

Zabawy i ćwiczenia poranne.

„Chodzimy po kole” – marsz po obwodzie koła. Dziecko maszeruje w rytm muzyki na obwodzie koła (dowolna wybrana piosenka), można uatrakcyjnić zabawę, na przerwę w muzyce dziecko staje nieruchomo.
„Owady” – zabawa ruchowa orientacyjno- porządkowa. Dziecko rozkłada ręce w bok, kręci się wokół własnej osi, na sygnał słuchowy – klaśnięcie, owady opadają na ziemię – dziecko kładzie się na dywanie.
Piosenka „Skaczemy, biegniemy” – muzyczna rozgrzewka – https://www.youtube.com/watch?v=OZTYeTEZ2wA&list=PLbRzTYeyj4CYFzv7lBE2KnqG8rutRhDzZ&index=30

Zagadki obrazkowe o zwierzętach” – zabawa dydaktyczna. Dzieci odgadują nazwy zwierząt po konturach – https://www.youtube.com/watch?v=YulbOlsfPh8

„Ochrona ścisła” – wytłumaczenie pojęcia dziecku przez Rodzica. „Ochrona ścisła” – polega na całkowitym zakazie przemieszczania, niszczenia i zabijania określonych zwierząt – celem ochrony ścisłej jest zachowanie przebiegu naturalnych procesów przyrodniczych czyli całkowite i trwałe zaniechanie bezpośredniej ingerencji człowieka w stan ekosystemów, tworów i składników przyrody oraz w przebieg procesów przyrodniczych na obszarach objętych ochroną, a w przypadku gatunków – całoroczną ochronę należących do nich osobników i stadiów ich rozwoju. Oglądanie filmu https://www.youtube.com/watch?v=VlZBr5bRxr0

Słuchanie piosenki https://www.youtube.com/watch?v=g89Twzmsyb4

Słuchanie wiersza Jana Brzechwy pod tytułem „Żubr”

Pozwólcie przedstawić sobie:
Pan żubr we własnej osobie.
No, pokaż się, żubrze. Zróbże
Minę uprzejmą, żubrze.

„Żubr europejski – gatunek pod ochroną” opowieść Rodzica o tym zwierzęciu z wykorzystaniem fotografii oraz filmu edukacyjnego.

Wygląd
Głowa żubra jest stosunkowo duża i ciężka o szerokim i wypukłym czole, oczy małe, krótkie rogi skierowane do góry i zagięte do środka. Szyja żubra jest gruba, krótka
z wyraźnym podgardlem. Przód tułowia wygląda na bardzo potężny na skutek silnie rozwiniętego kłębu i porastającej go kasztanowo-brunatnej sierści, która w zimie jest ciemniejsza niż latem. Sierść w dolnej części głowy, przodu i szyi jest długa, na głowie, karku i kłębie występuje grzywa złożona z włosów ościstych.
Pożywienie
Żubry zjadają wiele gatunków roślin. Podstawę diety stanowią rośliny zielne i trawy (70–90% całości pokarmu), znajdowane na dnie lasu i na zrębach oraz na łąkach i polach uprawnych w jego pobliżu.. Uzupełnienie diety, zwłaszcza w okresie późnej zimy i wczesną wiosną, stanowi kora oraz pędy niektórych drzew i krzewów. Ponadto zimą zjadane są żołędzie. w Bieszczadach poza okresem wegetacyjnym ważnym pokarmem są zimozielone liście jeżyn.
W diecie żubrów dominują generalnie rośliny typowe dla łąk podmokłych oraz polan, zaś pędy drzew i krzewów są raczej rzadsze. Przystosowaniem do diety złożonej z flory łąkowej są szeroki pysk oraz zęby o wysokich koronach, które są przystosowanych do ciągłego ścierania przez krzemionkę zawartą w trawach.
Dorosły żubr zjada od 40 do 60 kg paszy na dobę. Żerowanie zajmuje mu 50–80% czasu od wschodu do zachodu Słońca.
Zamieszkiwanie
Według danych z 2013 roku w Polsce żyło 1377 żubrów, z czego większość (1138) w stadach wolnościowych Prawie połowa polskiej wolnej populacji skupiona jest w Puszczy Białowieskiej. Żubry zamieszkują środowiska leśne, te nie są jednak optymalne, ponieważ zimą nie dostarczają wystarczającej ilości pożywienia dla tak dużego roślinożercy, większość populacji jest w czasie cięższych zim dokarmianych przez człowieka, ponieważ brak lub niedostateczne dokarmianie powoduje, że zwierzęta te migrują na tereny otwarte, powodując szkody w uprawach rolniczych.